மரணத்தின் ஒத்திகை

♥மரணத்தின் ஒத்திகை

♥எங்கோ 

யாரோ இருவருக்கு 

மகளாக பிறந்தாள் 

♥எனக்கு 

மனைவியாக வந்த பின்பு

♥அவளுக்கென்று இருந்த 

ஆசைகளை கனவுகளை

மறந்து விட்டாள்

♥இப்போது 

நான் அழுதால் அழுகிறாள் 

நான் சிரித்தால் சிரிக்கிறாள் 

நான் துடித்தால் துடிக்கிறாள்

எனக்காகவே வாழ்கிறாள்

 ♥ருசியாக உணவு சமைத்து தருகிறாள்

ரகசியமாக காதல் செய்கிறாள் 

♥காலையில் 

நான் எழும்புவதற்கு முன்பு 

அவள் எழுந்து விடுகிறாள் 

♥இரவில் 

வீடு வருவதற்க்கு தாமதம் ஆனால் 

நான் வரும் வரை 

தூங்காமல் விழித்திருக்கிறாள் 

♥மாதவிடாய் 

வலி அவளை கொல்லும் போதும் 

சிரித்துக் கொண்டே 

என் ஆடைகள் துவைக்கிறாள் 

வீட்டை சுத்தம் செய்கிறாள் 

அன்பாக பேசுகிறாள் 

அனைத்து வேலைகளையும் 

சளைக்காமல் செய்கிறாள் 

♥சில இரவுகளில் 

கட்டிலில் கலந்து 

இனிப்பான இன்பம் தருகிறாள்

♥ஓர் நாள் 

கர்ப்பம் ஆகி விட்டேன் என 

காதுக்குள்  சொல்லி 

மார்பில் சாய்ந்தால் 

♥பக்குவமாக 

குழந்தை போல் பார்த்துக் கொண்டேன் 

♥அவசரமாக 

வைத்தியசாலைக்கு கொண்டு சென்றேன்

♥ஒரு தாதிப் பெண் 

என்னையும் உள்ளே 

வர சென்னாள் 

♥இப்போது

அவள் அருகில் நான் 

♥கத்தினால் 

கதறினால் 

ஏதேதோ செய்தால் 

♥வலியால் 

அவள் துடிப்பதை பார்த்து 

♥என்னால் 

தாங்க முடியவில்லை 

♥அழ வேண்டும் என்றும் 

நான் நினைக்கவே நினைக்கவில்லை 

♥ஆனால்

என்னை அறியாமல் 

கண்ணீர் வருகிறது 

இந்த அன்புக்கு என்ன பெயர் என்று 

எனக்கு தெரியவில்லை 

♥சதை கிழிந்து 

குழந்தை வெளியில் வரும் போது 

♥அவள் 

அடைந்த வலியை 

கடவுள் கூட கவிதையில் 

சொல்லிவிட முடியாது 

♥பாதி குழந்தை 

வெளியில் வந்திருகையில் 

♥வலி தாங்க முடியாமல் 

கைகள் இரண்டையும் எடுத்து 

கும்பிட்டு அழுதால் 

♥எவ்வளவு 

வலி இருந்தால் 

அவள் கும்பிட்டு அழுதிருப்பால் 

என்று நினைக்கும் போது 

♥நான் துடிதுடித்து 

அவளை இருக அணைத்து கொண்டேன் 

♥ஒரு பெரிய 

சத்தமிட்டு மயங்கி சாய்ந்தால் 

♥ஒரு சில 

நிமிடங்களில்

குழந்தையை கையில் 

கொடுத்தார்கள் 

♥நான் 

அவள் நெற்றியில் முத்தம் வைத்து

இருக அணைத்து கொண்டேன் 

♥அவள்

அனுபவித்த வலி என்பது 

நிச்சயமாக மரணத்தின் ஒத்திகை

என்று உணர்ந்தேன் 

♥மரியாதை 

செய்யுங்கள் 

எம் இறைவிகளுக்கு