மனைவிக்கு கவிதை

மனைவிக்கு கவிதை

____________________________

எங்கோ ஓர் மூலையில் 

சுற்றித்திரிந்த 

என் ஆன்மாவின் கதறலை

ஆக்கிரமிப்புச் செய்து 

உவகையில் அலங்கரித்து 

சீர்தூக்கி மகுடம் சூடிய

என் தோழி நீதானடி

வெட்கம் பூண்ட 

என் அகத்திரையில்

வேட்கை கொண்ட 

பூ மலராய் உதிர்த்து

புன்னகை இதழ் விரித்து 

என்னகை மனம் சூடிய

என் கள்ளி நீதானடி

மண் மீதும் விண் மீதும் 

பொன்னுருவம் 

தினம் கொண்டு கண்களிலே

கதைகள் பல பேசி

கவிதைகளில் உறைந்துவரும்

சொற்பதத்தின் காதலி நீதானடி

சின்னச் சின்ன சண்டை

சீக்கிரத்தில் தீர்வு

குறும்புகளின் வண்ணம் 

எழில் கொஞ்சும் பேச்சு 

கூடி வரும் துன்பங்களும்

உனைத் தேடுகையில்

எங்கேயோ தொலையுதடி

விட்டுக் கொடுக்காத பாசம் 

தட்டிவிடா நேசங்கள்

தழுவிய சொந்தங்கள்

வேர் போல பல இருக்க

தலாட்டுப் பாடியென்னை

மடிமீது தூங்க வைக்கும் 

மகத்துவத்தை என்னவென்று 

வரிகளில் நான் கூற

சோகமாய் நானிருக்க

சுமை தீர்க்க வந்தவளே

கடமைகளை தொலைத்திருந்தும்

என் உடமைகளை காத்தவளே

நடைபிணமாய் திரிந்யெனை

உயிரூற்றி உருமாற்றி ஈன்றவளே

தாயென்று உனைக்கூற

அத்தனை பிரியமடி

நான் வாழும் ஆயுள் சிறிதுதான்

ஆனாலும் கலக்கமில்லை

கண்ணிமைக்கும் நேரங்களில் 

நான் கடந்தாலும் கலங்காதே

கடலிலும் ஆழமாய் 

உன் மனதினில் பிறந்திருப்பேன்

காலங்கள் கடக்கையிலும்

கருவாக நானிருப்பேன்

துன்பங்கள் நெருங்கையிலும்

துணையாகி வீற்றிருப்பேன்

சா வந்து அழைத்தாலும்

உன் விழியை காதல் செய்வேன்

விடைபெற்று காற்று 

என்னுடலை விட்டாலும்

என் கரமோ உன் கரத்தைப்

பற்றியே தானிருக்கும்

பிரியங்கள் அன்பே